Salar de Uyuni: overlevingsgids voor zoutzoekers

Geen reiziger kan Bolivia verlaten zonder een nieuwe Facebook-profielfoto te hebben gescoord op de zoutvlaktes van Uyuni. Maar om die lekker gekke ‘kijk ik spring’-foto tegen een witte achtergrond te kunnen bemachtigen, moet je wel om kunnen gaan met dagenlange autoritten, 5000 meter hoogte, acute panfluitvergiftiging en flamingo-overkill. 10 tips voor beginnende zoutzoekers.

1. Vertrek NIET vanuit Uyuni

Omdat de beroemde Boliviaanse zoutvlakte Salar de Uyuni wordt genoemd, is men geneigd te denken dat het stadje Uyuni dan ook de beste vertrekplaats voor de populaire Uyuni-tour zal zijn. Mis, en wel om meerdere redenen. Ten eerste is Uyuni zo’n gehucht waar de Engelsen het woord shithole speciaal voor hebben uitgevonden. Daarnaast vertrekken er inmiddels zoveel tours vanuit Uyuni dat je de verlatenheid van het zoutlandschap tot je zal moeten nemen in een file van landrovers. Beter is het dan ook om af te reizen naar Tupiza, een stadje in het zuiden van Bolivia, tegen de grens van Argentinië. Behalve dat tours vanuit Tupiza minder druk zijn, heeft het kiezen van deze vertrekplaats nog twee voordelen: als je vanuit Uyuni vertrekt, zie je de Salar (lees: het hoogtepunt van de tour) op de eerste dag, terwijl je de tour vanuit Tupiza juist afsluit met de zoutvlakte. Veel beter natuurlijk. Maar belangrijker nog: in Uyuni kun je niet paardrijden in het decor van Butch Cassidy & The Sundance Kid en in Tupiza wel.

Inclusief sombrero en leren beenbeschermers.

I rest my case.

(Extra tip van het huis: zeg na veertien uur op een Mongools miniatuurpaard vooral niet dat je 'paardrijervaring' hebt. Dan kun je er namelijk zeker van zijn dat de Boloviaanse gids het eens flink op een galloperen zet en jij je krijsend van angst aan de manen van je paard moet vastgrijpen. Doet toch iets af aan dat stoere cowboygevoel...)

2. Bereid je voor op de hoogte

De Salar de Uyuni is met 3650 meter al vrij hoog, maar op de vierdaagse tocht er naartoe, paseer je plekken met een hoogte van zeker vijfduizend meter. Dat betekent dus: warm aankleden. Modieuze Alpacatrui aan, sjaal om, zonnebril op. En in Dop's geval natuurlijk een rendierlegging...

Vergeet ook vooral geen (grote) zak met cocabladeren mee te nemen. Dit voor Bolivianen zo'n beetje heilige blaadje is namelijk niet alleen de beruchte grondstof voor Coca Cola en natuurlijk cocaïne, maar helpt ook heel goed tegen hoogteziekte. Door het gebrek aan zuurstof op grote hoogte kun je je namelijk behoorlijk slecht gaan voelen (hoofdpijn, misselijk, continu buiten adem), maar prop je wangen vol met cocabladeren, 20 minuten sabbelen en je voelt je alsof je een liter koffie op hebt. Lekker met dubbele tong praten omdat het sap je hele mond verlamt. Niets meer aan doen.

3. Neem je eigen muziek mee (of oordopjes)

Realiseer je dat je vier dagen in een jeep doorbrengt samen met een Boliviaanse gids en een nog Boliviaansere kok, die niets oppeppender vinden dan een streng dieet van 'sythesizer + panfluit CD's'. De beste remedie tegen een acute panfluitvergiftiging: een door de gids samengestelde een mixed tape van boyband klassiekers en The best of Ace of Base. Werkt meteen.

4. Vergeet je camera (met volle batterij en lege geheugenkaart) niet

Misschien wel de belangrijkste tip van het rijtje, want niet alleen is foto's nemen altijd het beste excuus voor een zeer welkom 'benen-strek-momentje' buiten de jeep, de vierdaagse tocht naar Uyuni is bezaaid met de meest belachelijke uitzichten.

Maar echt.

Belachelijk.

5. Wees vooral voorbereid op veel meren

Heel

veel

meren.

6. En op nóg meer flamingo's

Roze vogels met kromme snavels die bij voorkeur op één been staan: veel leuker wordt het niet, qua dieren. Wie ons van tevoren had verteld dat we na deze trip zouden lijden aan een milde flamingo-moeheid, zouden we dan ook beslist voor gek hebben verklaard. Bij de eerste twee meren gaven wij natuurlijk nog de gepaste reactie ('Kijk flamingo's! Oh mijn god, flamingo's! Kijk dan, FLAMINGO'S!), maar na meer drie begon het enthousiasme toch al wat te tanen. (Seriously? WEER flamingo's...?) Deze kiekjes zijn dan ook speciaal voor de flamingofans onder de thuisblijvers. Wij kunnen die roze uitslovers inmiddels niet meer zien.

(bovenstaande geldt trouwens ook voor lama's...)

7. Maak vrienden

Je brengt vier dagen lang door in de ruimte van één jeep en 's avonds deel je een slaapzaal in een zeer basic etablissement, dus een goede band met je reisgenoten kan een Uyuni-trip maken of breken. Wij deelden een landrover met een Australisch koppel dat attent, bescheiden, alleraardigst, maar ook hemeltergend saai was. Gelukkig mochten wij 'Salt Flats Buddies for Life' worden met de fijne luitjes uit een andere jeep. Wel zo gezellig.

8. Verbaas je niet over buitenaardse plekken

Je kunt het zo vreemd niet verzinnen of het bestaat. Verbaas je dan ook niet teveel en gedraag je fashionably blasé als je tijdens deze trip wordt getrakteerd op plekken die meer thuis lijken te horen in een boek van Dr. Seuss dan in de werkelijkheid. Zoals: een natuurlijke jacuzi aan een flamingo-meer.

Pruttelende geisers in een maanlandschap

Een eiland vol reuzecactussen middenin een zoutwoestijn

En een hostel volledig gemaakt van zout

9. Oefen je poses

Het landschap dat je tijdens deze tour voorgeschoteld krijgt mag dan uitgestrekt en verlaten zijn, realiseer je wel dat je met minstens vier andere jeeps vol toeristen wordt afgezet bij iedere 'fotowaardige' bezienswaardigheid. Dan kun je natuurlijk de hooghartige reiziger gaan uithangen door overdreven hoorbaar te gaan staan zuchten en af en toe 'so touristy..' te mompelen. Of je gooit je er gewoon helemaal in en maakt een fotoserie waar de gemiddelde Japanse toerist nog een puntje aan kan zuigen. Zoals onderstaande prachtreeks. (werktitel: 'Flop op rots')

10. Ga niet onvoorbereid de Salt Flats op

En dan doelen wij niet op open deuren zoals 'smeer je goed in' en 'vergeet je zonnebril niet'. Nee, dan hebben wij het over de voorbereiding van - zoals wij nu weten - het hoofddoel van elke Uyuni-tour en het absolute hoogtepunt voor iedere Salar-toerist: HET MAKEN VAN GEKKE FOTO'S! Dachten wij vooraf nog dat de 'gezichtsbedrog-foto's' waar de witte zoutvlakte zich zo goed voor leent, als een grappige bijkomstigheid moesten worden beschouwd, inmiddels weten wij wel beter. Het maken van 'las fotos locas' wordt door de gemiddelde Uyuni-toerist BLOEDSERIEUS genomen, compleet met van te voren uitgedachte concepten, draaiboeken en meegebrachte attributen. Wil je geen modderfiguur slaan, bedenk dan vooraf minstens tien originele ideeën voor gekke foto's, anders eindig je zoals wij: met een reeks genant afgezaagde plaatjes, waarbij het gewenste gezichtsbedrog-effect tevens jammerlijk mislukt is. Let vooral op de schaduw van David. Duidelijke beginnersfout...

Kijk, uit een ei. Hoe origineel!

En het absolute dieptepunt...

Tja, daar kun je beter niets meer over zeggen.

Behalve dan: gelukkig hebben we de zonsopgang nog.

En daar kunnen we nog wel even op teren...