Gewoon lachen

Reizigers schilderen iedere reis graag af als de vrucht van professionele voorbereiding en virtuoze improvisatie. In werkelijkheid is reizen natuurlijk niet meer dan een chaotische cocktail van paniekvoetbal, gemiste bussen en slechte beslissingen. En het enige dat je kunt doen is accepteren wat er komt, omarmen wat misgaat en bovenal: gewoon lachen.

Met dat in het achterhoofd presenteren wij onze lijst met diepte- dan wel hoogtepunten (het is maar hoe je het bekijkt) van drie weken in de prachtige provincie Yunnan in het zuidwesten van China:

Vanuit Kunming een 8 uur durende bus nemen naar het historische stadje Lijang en er achteraf achter komen dat het even duur was geweest om in één uurtje heen te vliegen? Gewoon lachen.

Wandelen langs de Tiger Leaping Gorge, met 3790 meter één van de diepste canyons van de wereld? Gewoon lachen.

Bovenop de berg ontdekken dat die velden met mooie groene planten langs de kant van de weg (illegale?) wietplantages zijn...Gewoon lachen.

Poepen met hoogtevrees? Gewoon lachen.

Er na de hike van zes uur achter komen dat je je niet had ingesmeerd? Gewoon lachen.

Samen met het ‘schoolreisje’ van kersverse Tiger Leaping Gorge-vrienden je bek branden aan Chinese hotpot? Gewoon Lachen.

OP HET HEETST van de dag een lekkere wandeling maken in het prachtige maar snikhete landschap rondom het dorpje Saxi? Gewoon lachen.

Een reis van 15 uur maken naar het zuidelijkste puntje van China, waar het én best wel saai (kijk een kip!) én gemiddeld 35 graden blijkt te zijn, met negentig procent luchtvochtigheid? Gewoon lachen.

Met diezelfde 35 graden in een vlaag van verstandsverbijstering drie uur bergop gaan fietsen op het heetst van de dag? (zie de kleur van Floor's gezicht in de tweede foto) Gewoon lachen.

Een wandeling van 40 minuutjes maken naar een waterval die dan 2 uur heen en terug blijkt te zijn (natuurlijk weer op het heetst van de dag, want dat is inmiddels onze specialiteit)? Gewoon lachen.

Een 'hele kip' bestellen en beseffen dat ze dat in China vrij letterlijk nemen? Gewoon lachen.

Je laten masseren door blinde Chinezen de misschien niet kunnen zien, maar wel al je PIJNpunten feilloos blijken te kunnen vinden? Gewoon lachen

In alle naïviteit Dop’s verjaardag willen vieren in het uitgaansleven van Kunming en vervolgens door met 50 verschillende Chinezen (en een paar Nederlanders) adjes moeten trekken? Gewoon lachen.

Tijdens een avondje (teveel) drinken in down town Hong Kong je prachtige smartphone kwijtraken en in Myanmar een nieuwe kopen? Gewoon lachen.

En na al die diepte- en hoogtepunten tijdens drie weken in het mooie Yunnan en een ongelooflijk gastvrij ontvangst bij Valerie en Robert in hun jaloersmakende appartement in Hong Kong, was het dan echt tijd om China te verruilen voor Myanmar.

Een land dat na jaren van isolatie een stukje meer open is gegaan, maar nog steeds verdeeld en verscheurd is. Een land dat bekend staat om een de meest gruwelijke verschrikkingen aan de ene kant en de meest vriendelijke en gastvrije mensen aan de andere kant. Kortom: een land waar we ongelooflijk nieuwsgierig naar zijn. En ook een voor een groot deel nog onontwikkeld land, dus vaak slechte wegen, nauwelijks internet (dus geen blogs...), zelfs geen elektriciteit. Dus dat zal ook bikkelen worden.

Maar wij weten de oplossing inmiddels. Gewoon lachen.